کد مطلب:122827 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:282
بازگشت به مدینه
معاویه و یارانش از هر سو و به هر بهانه درصدد آزار امام حسن و شیعیان و پیروانش بودند. معاویه حضرت را شدیدا زیر نظر داشت و وی را در تنگنا گذاشته بود. به حضرت علی و دودمان والا مرتبه اش توهین می كرد و نسبت به حضرتش بی ادبی می كرد. [1] بدینگونه اقامت در كوفه برای حضرت شكنجه آور شده بود. پس با برادر عزیز خود امام حسین و خانواده اش كوفه را ترك كرد و به مدینه بازگشت. در موقع خروج از كوفه، مردم ناراحت بودند و می گریستند. امام در این هنگام به آنان فرمود: «ای مردم عراق! شما سه چیز را از من بازداشتید؛ پدرم را كشتید. مرا سرزنش كردید و دارایی ام را به غارت بردید.» [2] .
اقامت در مدینه نیز گشایشی در وضع موجود ایجاد نكرد، چرا كه یكی از پلیدترین یاران معاویه به نام «مروان» حاكم آنجا بود. او روزگار را بر امام و یارانش بسیار تنگ می گرفت تا آنجا كه حتی رفت و آمد یاران آن گرامی به خانه اش دشوار بود و به همین دلیل با آن كه ده سال در مدینه بسر برد، یارانش كمتر توانستند از منبع علم و دانش آن عزیز بهره مند شوند.
مروان سعی داشت در حضور امام نسبت به حضرت علی بدگوی كند و گاهی نیز برخی از افراد پلید را وامی داشت كه به خود امام حسن توهین كنند. [3] .
[ صفحه 271]
پس از مروان، در طول ده سال، هركس والی مدینه شد از شكنجه و آزار آن بزرگوار و یارانش كوتاهی نكرد. در این مدت، آن حضرت در خانه ی خویش سكنی گزید و در انتظار فرمان پروردگار خویش به عبادت و اصلاح كار شیعیان پرداخت.
[ صفحه 272]
اقامت در مدینه نیز گشایشی در وضع موجود ایجاد نكرد، چرا كه یكی از پلیدترین یاران معاویه به نام «مروان» حاكم آنجا بود. او روزگار را بر امام و یارانش بسیار تنگ می گرفت تا آنجا كه حتی رفت و آمد یاران آن گرامی به خانه اش دشوار بود و به همین دلیل با آن كه ده سال در مدینه بسر برد، یارانش كمتر توانستند از منبع علم و دانش آن عزیز بهره مند شوند.
مروان سعی داشت در حضور امام نسبت به حضرت علی بدگوی كند و گاهی نیز برخی از افراد پلید را وامی داشت كه به خود امام حسن توهین كنند. [3] .
[ صفحه 271]
پس از مروان، در طول ده سال، هركس والی مدینه شد از شكنجه و آزار آن بزرگوار و یارانش كوتاهی نكرد. در این مدت، آن حضرت در خانه ی خویش سكنی گزید و در انتظار فرمان پروردگار خویش به عبادت و اصلاح كار شیعیان پرداخت.
[ صفحه 272]
[1] شيخ مفيد - ارشاد - ص 173.
[2] علامه سيد محسن امين - در آستان اهلبيت - ص 65 به نقل از كامل ابن اثير.
[3] سيوطي - تاريخ الخلفا - ص 190.